Interview M. Lucky, over toekijken hoe de wereld vergaat

Een van de meer mysterieuze namen in de Popronde-selectie van dit jaar is M. Lucky. Hoewel het wereldwijde web nog maar weinig over M. Lucky prijsgeeft en ze nog maar één single heeft uitgebracht, maakt het zeer behaaglijke Champagne Apocalyspe ons benieuwd naar wie er schuilgaat achter deze fortuinlijke artiestennaam.

Tekst Wout Bekhuis

Foto Latoya van der Meeren

M. Lucky videobelt met ons vanuit het Portugese adres van haar ouders, die op een boerderij in de Algarve wonen. Met enige regelmaat bezoekt Marcia Savelkoul, alias M. Lucky, het zuidwesten van het Iberisch schiereiland om haar ouders te bezoeken. “Als ik hier bij mijn ouders op bezoek ben, kom ik eerst helemaal tot rust door even geen gitaar aan te raken, maar vaak begint het naar verloop van tijd toch weer te kriebelen”, begint de Amsterdamse het gesprek. “Ik laat me vaak inspireren door kleine, alledaagse momenten die in eerste instantie nogal banaal lijken. Maar als ik op mezelf ben en lang ga nadenken over veel van die onbeduidende momenten, trek ik ze vaak naar een verrijkend perspectief die ik dan in mijn teksten tot uiting kan brengen.” Als de 28-jarige Amsterdamse de Zuid-Europese zon weer heeft ingeruild voor haar eigen woonplaats, schrijft ze veel samen met goede vriendin Hellen Vissers. “Ik heb samen met Hellen in Bells of Youth gezeten en we hebben gewoon een ontzettend goede klik met elkaar. Ook op het gebied van tekstschrijven vullen we elkaar enorm goed aan. Zo hebben we Champagne Apocalypse ook samen geschreven.”

Afterparty’s
“Het idee van Champagne Apocalypse is een beetje ontstaan nadat Thierry Baudet met zijn partij een grote winst boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen. Tsja, klimaatverandering is een van de grootste problemen van deze tijd... en dat iemand met zulke ideeën dan zo’n grote overwinning kan boeken. Daar gaat het nummer een beetje over: het idee dat de hele wereld naar de tering gaat, hoe lamgeslagen veel millenials met dit soort vraagstukken omgaan, maar ook hoezeer we tegenwoordig allemaal worden overladen met prikkels. Dat zit er eigenlijk allemaal in”, legt Savelkoul uit als ze haar eerste single beschrijft. Op de vraag of ze veel van dit soort thema’s in haar teksten verwerkt antwoordt ze: “Ja, ik ga graag een beetje ironisch met dit soort onderwerpen om. Ik benoem ze graag en wil de luisteraar er enerzijds mee confronteren, maar tegelijkertijd steek ik ook net zo graag mijn kop in het zand door het met humor en ironie te relativeren. Zo verbeeld ik met dit nummer min of meer hoe je met je vrienden veilig binnen, feestvierend en champagne-drinkend, toekijkt hoe buiten de wereld vergaat. Eigenlijk wilde ik nog even wachten met de release, maar door de coronacrisis werd het nummer opeens erg actueel, waardoor we het toch maar snel hebben uitgebracht.”

Daarmee zijn de ‘positieve’ gevolgen van de crisis dan ook meteen gezegd. Als vanzelfsprekend baalt Savelkoul ervan dat nagenoeg alle concerten, en dus ook Popronde, niet volgens de oorspronkelijke planning kunnen plaatsvinden. Maar dat heeft tot gevolg dat deze ‘ervaringsdeskundige’ minder naar de verplaatste editie uitkijkt. “Met Bells Of Youth heb ik in 2014 al meegedaan aan Popronde en met The Jacks in 2012”, klinkt het enthousiast. “De sfeer tijdens Popronde is echt heel bijzonder. De ene keer sta je in een donker café onder de kapstok te zingen en is er geen hond die naar je luistert, terwijl je de andere keer weer een onverwacht groot en uitgelaten publiek treft. Je maakt dan bijvoorbeeld mee dat na afloop iemand uit het publiek je enthousiast komt vertellen dat je hem zijn eerste echte concert hebt bezorgd. Ook de afterparty’s tijdens de Popronde zijn geweldig! Je komt daar vaak je collega’s tegen, die allemaal in hetzelfde schuitje zitten; dat maakt het allemaal heel gemoedelijk. Het is trouwens ook leuk dat je door Popronde eens in plaatsen speelt als Venlo of Harderwijk, in plaats van alleen maar de Randstad en andere grote steden.”

Father John Misty
Over haar verwachtingen van haar derde deelname aan het rondreizende festival vertelt Savelkoul: “de Popronde is voor mij geslaagd als ‘we’ het voor elkaar krijgen om tijdens de optredens echt een geoliede machine te worden, die zo vloeiend werkt dat we via elkaars spel als het ware samen kunnen opstijgen. Met M. Lucky heb ik verschillende bandsamenstellingen, die steeds een beetje wisselen. Ik heb veel muziekvrienden, die onder andere spelen bij Weval, Jungle By Night en EUT. Iedereen is zo’n beetje rond de dertig jaar oud en iedereen heeft verschillende verplichtingen, dus het is geen overbodige luxe om met de samenstelling te kunnen wisselen. Uiteindelijk krijg ik zo altijd een goede band bij elkaar, maar tijdens de Popronde zal het ook aan de locatie liggen hoe ik zal spelen en klinken: alleen en akoestisch of met een grotere bezetting.”

Dat brengt ons bij de vraag welk geluid we bij de volgende releases van M. Lucky kunnen verwachten. Als ik noem dat Champagne Apocalypse wat aan Weyes Blood doet denken, knikt Savelkoul instemmend. “Die vergelijking is mij ook weleens te binnen geschoten bij het luisteren van mijn eigen nummers. Dat zoek je natuurlijk niet bewust op. Ik schrijf echt vanuit mijn eigen gedachten en creativiteit, maar je hebt natuurlijk wel een aantal artiesten die je bewondert. Zo zou ik best weleens iets willen maken zoals de muziek van Alex Turner klinkt. Lana Del Rey bewonder ik dan weer voornamelijk om haar teksten, maar mijn grootste voorbeeld is misschien wel Father John Misty. Wat een geniale gast is dat! Zowel zijn teksten als zijn muziek vind ik geweldig. Als ik daar toch eens bij in de buurt kon komen…”

M. Lucky speelt op de Pre-Party in Breda op 06 november in Mezz.