ALLSTARS #5 Martin Scheppink

Foto Sharon & Maureen Fotografie. Popronde 2017 @ Hilversum

ALLSTARS #5 

Martin Scheppink

Toetsenist Martin Scheppink is een bekend gezicht bij Popronde. We zagen hem in verschillende bands voorbij komen de afgelopen jaren. Maar hoe gaat het nu met deze rasmuzikant? En hoe heeft zijn muzikale avontuur zich ontwikkeld? 

Ik spreek hem op de middag na de zoveelste persconferentie met slecht nieuws. We praten over Popronde blunders, het muzikantenbestaan en zijn nieuwe piano project.

The Silverfaces (2014 & 2017) - Fata Boom (2017)  - Gyo Kretz (2018) - A.M. Sam (2019) - Dan August (2019)

Martin Scheppink met A.M. Sam tijdens Popronde 2019. Foto: Jessie Kamp

Je hebt een flink Popronde track record. Je deed mee met vier verschillende bands en met The Silverfaces tourde je zelfs twee keer mee. Wat was het verschil tussen die eerste en tweede keer?

“De eerste keer waren we sowieso jonger, er zat drie jaar tussen. Wij rolden vanuit het festivalseizoen door in Popronde en hadden er toen al een Paaspop en Noorderslag op zitten. We hadden het eigenlijk omgedraaid want normaal gesproken doe je als band eerst Popronde en daarna festivals. We waren dat jaar OOR talent, dus we speelden op toffe plekken, maar we hebben maar acht shows kunnen spelen, omdat ik toendertijd ook nog een theatertour deed met Hadewych Minis. 

De tweede keer met The Silverfaces was echt een leuke Popronde! Het is een rockband en we stonden ook op de ‘rock-plekken’ waar het publiek van het gehalte “SPEULEN!” roepen is. Dat was altijd super leuk. Zelfs op zondagmiddag ging het dan helemaal los, dampend en zwetend.“

Welke Popronde shows zijn jou het meest bijgebleven?

“We hebben toen in Zwolle een aparte show gehad in de Bommel met Fata Boom (2017). Het geluid kraakte en buiten stond een rij met allemaal tieners zonder jas in de kou, waarvan bleek dat ze 50 cent voor de garderobe wilden besparen. Die kwamen ook niet voor een Popronde show maar meer voor een avond zuipen. Fata Boom is natuurlijk wel een extravagante show, daar waren ze niet op voorbereid. Je kunt je voorstellen hoe dat ging. Maar, achteraf is dat toch wel een leuke ervaring.

En van The Silverfaces staat Alkmaar 2014 in Koekenbier me nog bij. Dat was zo’n show waar het allemaal niet zo goed geregeld was: het geluid was niet goed, er stonden maar drie mensen. We waren misschien ook wel wat verwend omdat het bij andere shows wel altijd vol stond met mensen. Het waren allebei van die shows waarvan je denkt ‘oja, dit is dus waar je het anderen over hoort hebben,’ maar dat hoort ook bij Popronde.”

Dat soort shows zitten er inderdaad wel eens tussen bij Popronde, maar ik kan me voorstellen dat je andere verwachtingen hebt.

“Het grappige is dat je soms zoiets hebt ‘Popronde, ik ga het niet meer doen’, maar een half jaar later sta je er weer en is het hartstikke gezellig.”

Nou ja, in 2017, 2018 EN 2019 stond je er toch maar weer!

“Klopt, in 2017 speelde ik met Fata Boom en The Silverfaces. Ik heb maar een paar shows met Fata Boom meegespeeld omdat ik in die tijd ook moest afstuderen aan Conservatorium en om dan iedere afterparty te moeten spelen met Fata Boom, dat was me iets te veel. Misschien ben ik wel een iets te verstandige muzikant haha. In 2019 deed ik mee met Dan August en tussendoor moest ik ook nog een keer invallen bij A.M. Sam. Dat was rennen en haasten. Een Popronde classic wel - dat deden een heleboel jongens van bijvoorbeeld Palmsy en Radio Eliza ook - van het ene naar het andere optreden vliegen.”

Je studeerde zowel aan de Herman Brood Academie als aan het Conservatorium. Wat hebben deze opleidingen jou gebracht?

“Op de Herman Brood Academie kwam ik Jesse tegen, waarmee ik later in The Silverfaces speelde. Voor het eerst ontmoette ik toen iemand die ook een hoed op had en een stropdas droeg. Voor mij ging er een wereld open ik dacht ‘er zijn dus meer types die dat doen’. 

We hadden meteen een klik, we hielden allebei van Led Zeppelin, Jack White, Raconteurs. De persoonlijke ontwikkeling die ik op HBA heb doorgemaakt is echt goud waard. Na HBA zijn Jesse en ik allebei doorgestroomd naar Conservatorium.”

En hoe is het dan na zeven jaar studeren: je bent klaar en dan moet je het allemaal zelf doen?

“Ja, dan heb je geen geld haha, maar dat is eigenlijk best oké gegaan. Ik mag niet klagen. Sinds 2017 ben ik als invaller begonnen bij Douwe Bob in de band. Daardoor kon ik na mijn studie een volledige zomer invallen voor Thijs Boontjes, die toen met zijn Dans-en Showorkest bij Margriet speelde. Ik had toen een heel vol festivalseizoen. En na de zomer ben ik begonnen met pianolessen geven."

"Bij The Silverfaces ging bij ieder optreden een stekkertje los"

Dat klinkt alsof het allemaal perfect in elkaar overvloeide

“Ik geloof dat alles met een reden gebeurt. Bij mij loopt het op een of andere manier toch altijd goed, ook als ik even denk ‘oh shit, wat nu’, komt het toch altijd goed. In april 2019 kwam ik vast in de band van Douwe en toen had ik ineens meer vastigheid naast de losse dingen, de optredentjes, schrijfsessies en studio dingetjes.”

Je bent altijd onderdeel van een band, of in dienst van bijvoorbeeld Douwe. 

Stel jij zit in je eentje achter je piano, wat komt er dan uit jou zelf?

“Grappig dat je dat vraagt want ik heb nog nooit zoveel achter mijn piano gezeten als afgelopen jaar. Ik ben begonnen met vanuit huis lesgeven, dus dan ben ik de hele dag aan het Zoomen en aan het wachten, terwijl ik dus achter de piano zit. Daardoor ben ik mijn eigen pianoliedjes gaan schrijven en uitbouwen. Niet helemaal volgens planning, maar het gebeurde gewoon, dus ik omarm het dan ook. Mijn plan is om deze pianomuziek uit te brengen komend jaar.”

‘Dankzij’ corona, mogen we dat stellen?

“Ik denk het wel. Het is een combinatie van de rust door corona, het wegvallen van optredens en het feit dat ik voor het eerst sinds mijn twaalfde ‘bandloos’ ben. Dit piano project is toch wel iets positiefs wat uit deze periode voortgevloeid is. Corona mag van mij wel klaar zijn hoor trouwens. Laat mij maar lekker spelen."

Wat is er zo leuk aan het muzikantenbestaan?

“Ik vergeet soms dat ik nu muzikant ben, iets wat ik altijd wilde zijn. Ik kon nooit iets anders verzinnen wat ik wilde worden. Het leukste vind ik het optreden. Als muzikant kom je elkaar tegen bij optredens en festivals, super gezellig. Ik vind het een hele leuke wereld. Spelen en muziek maken met anderen en dat naar de mensen toe brengen, het maken, alles is er leuk aan. Bij The Silverfaces ging bij ieder optreden een stekkertje los, dat was zo vet. Dat je met zijn vieren op het podium zo’n gevoel kan creëren, ongeacht waar je staat, op een festival of in een klein kroegje, is het mooiste wat er is.”

Zie je jezelf ooit het roer nog omgooien? Een boerderij in Frankrijk ofzo?

“Nou, dat zou dan eerder een boerderij in Italië zijn. Maar nee, ik heb eigenlijk gemerkt dat optreden echt een big deal voor mij is. Ik wil weer op dat podium staan, weer mensen zien en publiek door het dolle heen zien gaan, daar krijg ik zo’n kick van. Dat doet heel veel met me. Ik zal dus denk ik altijd muzikant blijven. Misschien dat het ooit een managementfunctie wordt, maar het zal altijd wel in de muziekindustrie blijven.”

Dus je hebt wel echt iets gevonden waar je gelukkig van wordt, bijzonder toch!

“Ja ik heb nooit anders gedaan of gewild. Het was altijd duidelijk: ik wil muzikant worden.

Mensen vroegen mij weleens heb je een plan b? Ik dacht alleen maar: Hoezo plan b? Daar heb ik nooit over nagedacht, er is voor mij geen plan b, dit is het gewoon. En het is tot nu toe aardig gelukt. Zelfs in deze crisis lukt het me om de huur nog te betalen, dus het gaat gewoon goed.”

Gaan we je nog eens tegenkomen bij Popronde? 

“Als bezoeker sowieso! Ieder jaar probeer ik wel drie steden mee te pakken. Die sfeer als bezoeker is super leuk en heel anders dan wanneer je speelt natuurlijk. Plus je hebt niet die stress: oh shit, het paaltje moet naar beneden en hoe komen we het centrum in en weer uit? En dan de truc met een fiets voor de paaltjes leggen, zodat de metaaldetector hem oppikt en de boom naar beneden gaat en je erdoor kunt.”

Haha wauw, creatief! 

“Ja, dat gebeurde vaak. Tegenwoordig kun je gewoon bellen.”

Wat zijn je ambities voor de toekomst?

“Dit jaar mijn pianomuziek releasen, en ooit nog een solo-project. Verder wil ik me niet teveel vastpinnen op dingen, ik ben nu gewoon lekker muziek aan het maken. Me nu focussen op optredens heeft weinig zin want dan komt er weer een persconferentie en ben je weer teleurgesteld. Geen concrete plannen verder dus. Het komt altijd wel goed en ik zie het wel.”

Welke Allstar zouden wij volgens jou eens moeten interviewen? Laat het ons weten in de comments. We vinden het tof om van je te horen.