Hoe gaat het met..? Karel

Tekst & foto's door Jessie Kamp

Hoe gaat het met?

Karel

Karel. Energiek, door publiek springend, schreeuwend, klimmend, crowdsurfend en volledig opgaand in zijn muziek. Met zijn meterslange microfoonkabel is hij niet te stoppen en gaat hij alle kanten op. Zo maakte hij met zijn unieke energie in 2018 zijn show op Down The Rabbit Hole tot een groot succes en was hij een van de publieksfavorieten van Popronde 2018. Maar hoe gaat het nu met hem? Voor mij is Karel een mysterie en een soort Popronde legende. 2018 was mijn eerste jaar als Popronde fotograaf en ik keek mijn ogen uit. Maar wat is er daarna gebeurd? Ik heb geen idee! Kortom, reden zat om hem op te zoeken en het mysterie op te lossen!

Lopend langs de Amsterdamse grachten kom ik aan bij Karel. De deur staat uitnodigend open en hij kijkt op van zijn boek. Met een kopje thee ploffen we op de bank in een huiskamer vol met grote planten. Een weekje later dan gepland, want Karel was geveld door corona.

Hoe gaat het met je?

“Na corona te hebben gehad weer goed! Net toen corona begon stond ik op het punt om veel in het buitenland te spelen en was ik met een buitenlandse booker bezig. Alles werd uitgesteld naar een maand later, niet wetende dat het zo lang zou doorgaan. Muziek houdt me nog wel heel erg bezig, ik heb net m’n album af! Maar er gaat gewoon minder tijd in zitten nu ik niet kan spelen.
Na een tijdje ben ik gaan kijken naar wat ik nog meer kan doen. Nu ben ik bezig met een opleiding tot biologie leraar! Eigenlijk alsnog een soort optreden maar dan voor de klas. Zo voelt het een beetje, maar dat is heel leuk.”

Toch kan Karel niet zonder muziek. Net zoals zonder eten. Hij weet niet anders dan dat hij van muziek houdt. Kan je in een notendop vertellen hoe jouw muziekcarrière eruit ziet?

“Ik heb eerst heel lang in bands gezeten: ben tien jaar lang drummer geweest van punk en popbands en deed percussie in een fusion band. Zo begon het allemaal, maar altijd in dienst van anderen. Vier of vijf jaar geleden begon ik m’n eigen project. Van drummer naar synthesizer en dat is een eigen leven gaan leiden. Het begon in slaapkamers, op huisfeestjes en verjaardagen, waarna het langzaam naar poppodia en festivals ging.”

Popronde Eindfeest in de Melkweg, Upstairs (2018)

Waaronder Popronde! Je hebt zo’n 28 shows gedaan. Hoe was dat voor jou?

“Veel! Ik vond het geinig om te zien dat je in totaal verschillende werelden komt. In Harderwijk speelde ik bijvoorbeeld in een café waar ik normaal gesproken niet zo snel zou belanden en bij publiek dat ik anders nooit zou zien. Dat waren dan allemaal hele interessante werelden die samenkwamen. Popronde werkt heel goed voor bands als je net begint en moet leren opbouwen en omgaan met de apparatuur die er is. Maar dat was voor mij niet het geval, omdat ik in mijn eentje was, mijn mobiel aansloot en kon beginnen. Dat is een bewuste keuze geweest, omdat ik geen zin had in al dat gesjouw. Soms kwam ik ietsje te laat en dan rende ik van het station het podium op. Voor mij ging Popronde dus meer om het meemaken van verschillende soorten publiek.”

Via zijn mobiel liet Karel de muziek afspelen waar hij overheen zong, schreeuwde en praatte. Word je nog wel eens geappt tijdens je show?

“Oh wauw. Nou gelukkig heb ik dat al een beetje opgelost. Ja, m’n moeder appte veel!”

Geef je je moeder nou de schuld?

“Nee, zeker niet. Zij mag van mij best wel appen tijdens de show. Maar het klopt. Dat kwam tijdens een radioshow naar voren. Ik gebruik gelukkig m’n iPhone niet meer. Dat deed ik in het begin nog wel, maar je hebt met een telefoon dat de aux kabel wel eens kraakt. Met een versterker is dat echt kneiterhard, dus ik dacht na een tijdje ‘die iPhone is geen goed idee meer’. Nu gebruik ik een Roland SP. Verder zijn alle andere dingen nog steeds hetzelfde gebleven. Nog steeds hetzelfde snoer van 20 meter en dezelfde microfoon.”

En je dromen? Waar droomde je van toen je begon met Popronde?

“Ik droomde niet zoveel. Het zat nog steeds op het idee dat ik daarvoor had. Gewoon leuk spelen in de slaapkamer, maar na een tijdje werd het vanzelf serieuzer toen er een booker, manager en labels bij kwamen. De lat werd wat hoger gelegd.”

Hoe is dat voor je nu je aan het studeren bent?

“Tja, de focus verleggen. In het begin heel chagrijnig zijn, omdat het niet doorgaat zoals je had gehoopt. Het zou nu juist de tijd zijn om veel online dingen te doen. Van livestreams tot in ieder geval iets. Maar ik wordt daar juist iebel van en heb er geen zin in. Optreden is eigenlijk het allerleukste.”

En dat is waar Karel het voor doet:

“Goeie shows vind ik echt wel het aller vetste. Veel publiek en laat spelen. Er zijn een paar optredens die ik me kan herinneren die er echt bovenuit staken. Dan merk je dat het publiek even enthousiast is als jij. Je hebt samen een soort connectie en we gaan allemaal op dezelfde manier los op de muziek. Popronde Eindhoven vond ik bijvoorbeeld heel leuk. Daar ging het echt heel los. Dat was in een hamburgertent!”

Popronde Groningen (2018)

“Naast de Popronde shows speelde ik ook nog andere shows. Ik denk dat ik in drie maanden wel veertig shows heb gedaan. Dat zijn er zo veel dat het een routineding wordt. Op een gegeven moment kreeg ik een blessure aan m’n scheen van al het springen. Soms kon ik in m’n huurauto onderweg naar shows nog maar net het gaspedaal indrukken. Een soort steunkous en adrenaline waren mijn redding. Van optreden krijg ik echt een mega adrenaline kick en dat is iets waar je ver mee kan komen. Zo heb ik wel eens zonder te merken mijn onderbeen helemaal open geschaafd en ik heb mijzelf een keer een knietje gegeven tegen m’n hoofd tijdens het dansen. Ik was zelfs een paar seconden out, maar er was niemand die het merkte.”

Heb je in die tijd veel geleerd?

“Ik denk dat ik wel wat dingen heb geleerd, maar ik kijk ook nooit m’n shows terug om te zien wat ik heb gedaan. M’n eigen filmpjes vind ik heel naar om te zien. Dan denk ik echt ‘Oh Jezus die vent! Jongen doe eens normaal.’ Op het moment zelf vind ik het vet en voelt het goed, maar achteraf heb ik geen zin meer om er op terug te kijken. Dus ik kan dan ook moeilijk op die manier reflecteren. Het is wel zo hoe meer shows je doet, hoe natuurlijker het wordt, hoe makkelijker het gaat. Dan ontdek je wat je wil op het podium en hoe je het geluid wil hebben.”

Wat zou je jezelf mee willen geven als je nu iets mag zeggen tegen je 3 jaar jongere zelf?

“Misschien nog wel meer schijt hebben aan alle conventionele dingen die er van je verwacht worden als je begint als muzikant. Hoe meer schijt je hebt aan al die standaard dingen, hoe vetter. Dat heb ik misschien niet altijd even veel gedaan. Bijvoorbeeld shows doen omdat je management en booker het zeggen. Terwijl als je schijt hebt dan doe je gewoon waar je zelf zin in hebt.”

De muziek die Karel tot nu toe heeft uitgebracht, heeft hij allemaal opgenomen in zijn slaapkamer. Heb je nog een thuisstudio?

“Dat heb ik heel lang gehad, maar daar ben ik twee jaar geleden mee gekapt. Omdat ik op m’n slaapkamer elke keer alle kabels eruit moest halen. Het was alsof je ging kamperen en elke keer je tent moest opzetten. Daar had ik geen zin meer in. Uiteindelijk heb ik een ruimte gevonden met uitzicht op een cracky haventje in Noord. Het is heerlijk en geen gedoe. Lekker een hokje waar je je terug kan trekken als je geen zin hebt in van alles en nogwat. Het is mijn space.”

En je nieuwe album?

“Die is in de studio opgenomen! Dat klinkt ook wel weer zo in ‘de studio’, maar het is wel dezelfde kwaliteit. Je kan allemaal heel luxe gaan doen en veel dure apparatuur hebben, maar mij boeit het niet. Ik wil gewoon muziek opnemen en als ik er naar luister wil ik het mooi vinden. Daar zitten geen criteria aan vast dat het helemaal in de studio crisp helder moet zijn.”

Het is nog wachten tot Karel z’n nieuwe album uitbrengt, maar check in de tussentijd zijn andere muziek hier:

Tot slot: als je een nummer zou schrijven over je deelname aan Popronde, wat zou dan de titel zijn?

“Dat is zo lang geleden.. Ik zou het niet weten. Heel veel optreden in ieder geval.
Ik ben ook helemaal niet goed in titels. Tot aan het masteren toe hebben mijn liedjes nog geen naam. Ik nummer gewoon. Ooit ben ik begonnen bij 1 en nu zit ik bij 300. Een titel is maar een stukje van de tekst en de tekst is altijd maar een beetje fonetisch bedacht. Als ik een tekst maak zing ik, neurie, mompel en zeg ik maar iets fonetisch wat niet echt klopt. Dat neem ik op over het liedje en dan luister ik terug wat ik er in hoor. ‘Wat heb ik nou eigenlijk gezegd?’ Dus het is nooit echt inhoudelijk. Mijn teksten vergeet ik ook altijd en live is het niet altijd even verstaanbaar. Het publiek heeft het niet door dat ik altijd maar wat zing. In het Engels, maar soms denken mensen dat het Duits of Nederlands is. Ik heb wel eens gehad dat iemand dacht dat ik aan het playbacken was. Dan klinkt het dus toch dusdanig weird. Dat was misschien wel het grootste compliment dat ik kon krijgen.”

Popronde Groningen (2018)

Naar welke artiest ben jij nieuwsgierig hoe het met diegene gaat? Laat het ons weten in de comments. We vinden het tof om van je te horen.