Hoe gaat het met..? Massi

Tekst & foto's door Jessie Kamp

Hoe gaat het met..? 

Massi

Massi was één van de meest geboekte hiphopacts tijdens Popronde 2017. Samen met zijn liveband vertaalt hij zijn emoties en ervaringen naar muziek, hij neemt je mee met zijn autobiografische teksten en zet je aan het denken. Het is een tijdje stil geweest vanwege een gebroken relatie en depressie, maar afgelopen voorjaar bracht hij zijn eerste album uit: Samen Alleen. Ik ben benieuwd hoe het met Massi gaat. We zoeken een plekje op in de verkoelende schaduw in de achtertuin en een openhartig gesprek begint.

Hoe gaat het met je?
“Het gaat goed met me. Ik heb er echt minstens vijftig keer helemaal doorheen gezeten het afgelopen jaar. Net zoals de rest van de wereld. Maar nu gaat het eigenlijk wel heel goed. Het begint weer een beetje te lopen, ik ben veel muziek aan het maken, lekker met mijn gezondheid bezig en er komen weer shows aan. Dus daar heb ik heel veel zin in!”

In februari 2021 kwam je eerste album uit. Hoe was dat?
“Het ding was dat we drie singles hadden gepland om vervolgens het album uit te brengen vorig jaar mei 2020. Corona was een beetje aan het opkomen, maar het viel allemaal nog mee. We wisten allemaal nog niet zo goed waar het heen ging. Ik had een meeting met mijn online distributeur en hij adviseerde om meer singles uit te brengen en zo meer uit het album te halen. Ik was namelijk twee jaar stil geweest, waardoor er niet zo veel ogen meer op me gericht waren. Hij dacht dus dat het slim zou zijn om het te stretchen. Maar ik wilde dat niet, ik had een heel plan: de releaseparty stond in 013, we waren vol aan het repeteren, videoclips waren geschoten, alles was gewoon ready to go. Helaas veranderde dat een paar dagen erna. We zouden toevallig die dag in het voorprogramma van Fresku in MEZZ Breda staan en toen ging alles in één keer plat, niets ging meer door. Het hele plan was niet meer haalbaar, dus toen hebben we besloten om zeven singles uit te brengen in plaats van drie. Ik wilde niet mijn hele album als singles uitbrengen, dus in februari moesten we hem wel releasen.  Alles independent en zonder te kunnen spelen. Het was heel gek en er hadden betere omstandigheden kunnen zijn, maar als ik kijk naar hoe we het hebben gedaan en hoe het jaar is gelopen, ben ik heel erg blij.”

Check het album Samen Alleen hier:

Even een hele stap terug. Hoe ben jij begonnen met het maken van muziek?
“Op mijn veertiende ben ik uit huis geplaatst. Het ging heel slecht en ik had een groot probleem met autoriteit. Niemand kon mij echt vertellen wat ik moest doen. Op een gegeven moment heb ik twee jaar in een internaat gezeten. Je moest daar twee activiteiten kiezen om te doen, ik ging basketballen en naar de muziekkelder. Dat was een soort studio waar allemaal vrienden van mij waren en waar we gewoon gingen zitten en muziek maken. Op mijn zevende zei ik al tegen mijn moeder dat ik rapper wilde worden, maar ik wist nog helemaal niet wat dat inhield. Ik zette Eminem en 50 Cent op en dacht ‘dat wil ik ook’. Zeven jaar later begon ik dus daadwerkelijk met muziek maken. Ik heb echt vuilniszakken vol geschreven en ging daarmee de studio in. Het sloeg natuurlijk nergens op, ik was veertien, maar dat was echt het moment dat ik verliefd ben geworden op schrijven. Mijn eerste liedje heette ‘Problemen’ en ging over alle problemen die ik had als 14-jarige. Het was eigenlijk een soort therapie.”

De nummers die je nu uitbrengt zijn autobiografisch, je stelt je kwetsbaar op. Hoe is het voor jou om dat aan anderen te laten horen?
“Ik ben gewoon brutally honest. Ik kan me ook voorstellen dat sommige dingen die ik zeg pijn kunnen doen, dat die heel erg hard binnen kunnen komen of dat je die niet verwacht. Heel Samen Alleen, gaat over mijzelf: mijzelf kwijtraken en daarna het terugvinden van mijzelf. Het gaat ongeveer over de periode van 2016 tot 2019. In die jaren was ik vooral bezig met het verwerken van een relatie die kapot was gegaan. Dat ging heel erg met ups en downs. Alle liedjes die over liefde of heartbreak gaan, die gaan over haar. De eerste keer dat ik ze haar liet horen was wel spannend, maar het is zo normaal geworden om daar muziek over te maken.”

Ben je begonnen in je eentje en heb je daarna de overstap gedaan naar een band?
“Ik zat altijd in een hiphopduo: Exclamation. Dat was met een vriend van mij, Wolf. Samen zijn we begonnen met muziek maken en uitbrengen. Uiteindelijk wilden we andere dingen en zijn we uit elkaar gegaan. We speelden wel eens met een gitarist of saxofonist en ik wist toen al dat ik heel graag met een liveband wilde werken. Die mensen had ik niet om mij heen, dus toen ben ik naar de Rockacademie in Tilburg gegaan. Op een gegeven moment wilde ik mij aanmelden voor De Grote Prijs van Nederland en had ik op het schoolplein gezegd dat ik dat met een liveband wilde doen. Er kwamen meteen allemaal mensen ‘hey cool, let’s go!’. Dus zo is het gegaan. Alleen mijn bassist is nog uit die originele band en voor de rest is het door de jaren heen geswitcht. Soms vind ik dat ook een beetje gek. Ik ben Massi, het is mijn act en ik heb een vaste liveband, maar als ik op een tof festival kan spelen en mijn drummer kan bijvoorbeeld niet. Dan bel ik wel een andere drummer. Dus het zit een beetje tussen een ‘echte band’ en een solo act in.”

Popronde Zutphen (2017) door Sharon & Maureen Fotografie

Waar droomde je van toen je meedeed met Popronde in 2017?
“Dezelfde dingen waar ik nog steeds van droom denk ik. Het afgelopen jaar heb ik geleerd in het moment te leven. Ik heb heel lang alleen maar gestreefd naar meer, waardoor ik nooit echt gelukkig was met wat ik had. Ambities zijn goed, maar je moet jezelf wel terugzetten in het moment. Als ik kijk naar waar ik vijf jaar geleden van droomde, dan ben ik dat nu aan het doen. Maar de big dreams zijn natuurlijk mijn eigen uitverkochte tour in grote zalen en op grote festivals. Dat soort dingen lijken mij gewoon heel gaaf om te doen.”

Wat heeft Popronde bijgedragen aan van het waarmaken van je droom?
“Ik vind Popronde echt geweldig, ik heb echt een hele leuke tijd gehad. We hebben negen shows gedaan. Niet eens zo heel veel, maar volgens mij waren we wel één van de meest geboekte hiphopacts dat jaar. We hadden een band van zes man, dus dat was soms wel lastig op bepaalde plekken. Van die negen shows, waren de meeste echt sick: helemaal vol en met moshpits. Wat het ons heeft gebracht is sowieso een hechtere band met de band. We waren veel onderweg met z’n allen en aan het repeteren. We hebben veel meters gemaakt, op de meest crappy geluidsinstallaties gespeeld en ons nog steeds staande weten te houden. Verder bracht het ook een nieuw netwerk. Tijdens Popronde zijn we getekend bij een boekingskantoor waar we een tijdje hebben gezeten. Het was echt een introductie in het tourleven. Het was heel tof.”

Popronde Haarlem (2017) door Sharon & Maureen

En toen was Popronde klaar..
“Het jaar aansluitend hebben we veel gespeeld en daarna, de periode voor m’n album, zat ik echt niet lekker in m’n vel. Dat hoor je ook wel aan sommige nummers van het album. Ik zat aan de grond, wist niet meer wat ik wilde en heb zelfs wel eens getwijfeld om te stoppen met muziek. Ik was heel erg depressief en heb een tijdje bij een psycholoog gelopen. Het kon zo niet meer door, dus ik ben gaan zorgen dat ik mijzelf weer op de rit kreeg, nadenken over wat ik wilde: ‘ik ben al jaren bezig, maar wat wil ik nou echt?’. Ik wilde al jaren met een liveband spelen, want daar geniet ik bij andere artiesten ook zo van. Op een gegeven moment dacht ik fack it en ben de studio ingegaan met mijn band en gaan schrijven.”

Hoe heb je dat aangepakt?
“Ik ging een MASTER-traject bij De Coöperatie volgen en kon daar terecht met al mijn vragen, er werd subsidie aangevraagd en ik werd begeleid door professionals. Zo heb ik een week met mijn band, A.R.T. en James Castelijn in een studio in een studio in België gezeten om mijn album op te nemen. Ik raad het echt aan om de expertise van anderen in te schakelen en hulp te vragen. Het heeft me extreem veel geholpen in die tijd. Zonder hen had ik dit niet kunnen doen. We hebben toen in een half jaar, in my opinion, een supertof album weten te maken. Het album Samen Alleen is echt wat Massi is. De essentie. Dus al die shit die is gebeurd en al die dingen die fout zijn gegaan hebben mij wel in laten zien wat ik echt wil.”

Waar staat Massi voor?
“Massi staat voor hoop en geloof in jezelf. Ik heb heel veel meegemaakt en heel veel gezien. Moeilijke periodes gehad, heel vaak erdoorheen gezeten en mijzelf afgevraagd waar doe ik het eigenlijk nog voor. Niet suïcidaal, maar meer ‘what de f*ck ben ik nou aan het doen en word ik hier wel gelukkig van’. Elke keer als ik er dan uitklim, kom ik er achter dat ik al veel doe van wat ik leuk vind, maar er meer van moet genieten. Mijn message in mijn muziek kan soms best wel zwaar zijn, maar tegelijkertijd straalt er in elke track wel een soort hoop doorheen. ‘I wanna do this. Ik wil gelukkig zijn, ik verdien het ook om gelukkig te zijn.”

Is dat ook wat je de jongere Massi zou willen meegeven?
“Ja, geloof in jezelf. Ik heb mezelf jarenlang heel erg slecht gevoeld en heel erg het idee gehad dat ik liefde niet waard was, dat ik geluk niet waard was, dat ik een slecht persoon was. Dat heeft me helemaal opgevreten en daar ben ik aan onderdoor gegaan. Nu maak ik nog steeds fouten en heb ik nog steeds dingen die ik liever niet zie gebeuren, like every human being, maar het verschil is dat ik nu kan zien dat het mij geen slecht persoon maakt. Dat het niet definieert wie ik ben. Dus ik zou willen zeggen: laat los, accepteer wat er gebeurt, werk hard aan hetgeen waar je iets kan veranderen en waar je niks aan kan veranderen laat het los. En blijf geen sorry zeggen voor dingen waar je niks meer aan kan doen, want je maakt jezelf gek.”

Weer even een sprong naar Popronde. Wat is je het meeste bijgebleven?
“Het bandgevoel, het samen-gevoel. We waren gewoon superveel onderweg. Mijn tourmanager was ook een goeie vriend van me en we waren heel close met z’n allen. Bepaalde shows zijn mij ook erg bijgebleven, zoals de eerste in Nijmegen in de HiFi-Klubben. De stroom viel ineens gedeeltelijk uit en dat was het beste wat had kunnen gebeuren. De gitaar en bas versterker bleven aan, het drumstel hoorde je sowieso nog, maar de toetsen en versterkte vocalen deden het niet meer. We hebben doorgepakt en hadden op een gegeven moment een hele jamsessie. Een tijdje later ging al het geluid weer aan en aan het einde van de show had iedereen echt zoiets van ‘wow wat is hier gebeurd’. Dat is echt één van m’n favoriete Popronde momenten.”

Als je een nummer zou schrijven over je deelname aan Popronde, wat zou dan de titel zijn?
“Dat is een moeilijke, ik ben nooit zo goed in titels. Ik schrijf gewoon een liedje en dan wat het meest prominent is dat pak ik als titel. ‘Saamhorigheid’ ik zou een liedje niet zo snel zo noemen, maar dat is wel wat stond voor mijn Popronde ervaring. Het was één grote gezellige vibe. Dat gevoel zou het liedje hebben.”

Naar welke artiest ben jij nieuwsgierig hoe het met diegene gaat? Laat het ons weten in de comments. We vinden het tof om van je te horen.