Hoe gaat het met..? PYN

Tekst & foto’s door Jessie Kamp

Hoe gaat het met..? 

PYN

PYN staat bekend om haar dansbare eighties indiepop en vrolijke, felle kleuren. Tenminste dat was tijdens haar deelname aan Popronde in 2016. Nu is ze meer de disco en elektronische kant op geslagen, heeft de productie van haar nieuwe en eerste album net afgerond en is er klaar voor om de wereld opnieuw kennis te laten maken met PYN. Hoe gaat het nu met haar en welke ontwikkelingen heeft ze doorgemaakt? Haar studio bevindt zich in de bruisende Broedplaats BOGOTÁ. Ik schuif aan in haar studio en krijg een kijkje in haar muzikale reis en creatieve proces.

Hoe gaat het met je?
“Het gaat heel goed, ik heb corona overleefd. Gelukkig hoefde ik geen shows te cancelen in die tijd, omdat ik midden in het maken van mijn debuutplaat zat. Die wilde ik zelf produceren en dat was best wel een tocht: zelf gitaar opnemen, zelf bas spelen, zelf inzingen, alles eigenlijk. Ik ben er twee jaar mee bezig geweest en het laatste half jaar echt full time. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar nu is mijn album af! Ik ben aan het kijken of ik nog wat samenwerkingen kan vinden voor het uitbrengen en dan vermoed ik dat hij in het voorjaar uitkomt. Dan is er nog tijd genoeg om een goed plan te maken en alles voor te bereiden.”

Waar en wanneer is bij jou de liefde voor muziek ontstaan?
“Toen mijn juf in groep 3 haar gitaar meenam en ging spelen, dacht ik ‘wow dat is vet, dat wil ik ook’. Dus ik ben op gitaarles gegaan en ben begonnen met pingelen. Eigenlijk deed ik nooit wat er gevraagd werd in de les, maar was ik altijd dingen aan het bedenken. Daar is het echt begonnen.”

Wat heb je daarna voor stappen gezet om te komen waar je nu bent?
“Ik heb thuis heel veel gepingeld en ook liedjes geschreven. Met de musical van groep 8 heb ik mijn eerste Engelstalige liedje gezongen. Het wat echt een vreselijke tekst, want ik kon toen nog geen Engels, maar het was wel geinig. Tot mijn 18e heb ik veel geschreven en zat ik meer in de singer-songwriter hoek. Op het conservatorium is het verder gaan ontwikkelen. Ik heb Pop & Zang gedaan in Haarlem, dan ben je natuurlijk alleen maar met muziek bezig en wordt het serieuzer. Achteraf gezien had ik ook wel de producersopleiding willen doen, maar toen was ik nog niet helemaal daar. Sinds ik meedeed aan Popronde 2016 is er veel gebeurd. De band die ik toen had stopte op een natuurlijk manier, mensen gingen solo en andere kanten op. Op dat moment had ik geen duidelijk plan voor optredens dus het was niet zo erg. In 2018 had ik toffe shows als voorprogramma van Kraak & Smaak en daarna bij Kim Wilde. Ik zag dat zij in Patronaat kwam en had gemaild of ik het voorprogramma kon doen, haar manager had me gecheckt en stelde voor dat ik alle shows mee ging in Nederland en België. Dat was echt een superleuk! Ik was alleen met een drummer en speelde zelf bas, gitaar en ik zong. Toen was ik al een beetje aan het experimenteren en het ging al steeds elektronischer. Nu, met mijn nieuwe plaat, gaat het nog weer een stukje elektronischer. Zo ben ik ook bezig met het maken van een liveset waarbij ik sampling vanuit Ableton doe, samen speel met een percussioniste en met backings. Het wordt weer een hele andere setting dan met een echte band, maar dat past goed omdat het best wel dancy is. Daarnaast ben ik gaan draaien als DJ. Dat deed ik tijdens Popronde nog niet, maar ik heb er al veel uren in gemaakt waardoor ik nu een liveset kan spelen, maar ook een dj-set.”  

Je hebt je dus flink ontwikkeld, wat kunnen we verwachten op je nieuwe plaat?
“Mijn muziek is nu de overgang van de dag naar de nacht op een festival, precies daar tussenin, geen dj, maar ook geen band meer. Het is dansbaar met een melancholisch tintje, die melancholie zit in mijn stem. Je kan het ook wel nu-disco noemen: de nieuwe disco die ontstaan is vanuit de dance.”

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit?
“Nou, dat is ook best wel veranderd, want eerst zat ik veel met mijn gitaar een beetje te spelen en dan kwam er een liedje. Nu is het veel meer op beats gedreven en kom ik vaak met ideeën vanuit een productie: bezig met een beat, sounds bepalen, synths erbij en dan op een gegeven moment vaak weer naar de gitaar. Als het zich leent voor een liedje, dan boorduur ik daar op voort en probeer ik steeds meer elementen toe te voegen zonder dat ik de song verlies. Met mijn plaat heb ik soms een chorus wel zes keer herschreven om het zo te krijgen zoals ik wilde. Vroeger was ik daar makkelijker in, maar nu moet het echt het allerbeste zijn.”

Heb je dan een bepaalde boodschap die je over wil brengen?
“Dat verschilt heel erg, ik probeer altijd boodschapjes te droppen in de tekst, maar niet heel direct. Ik probeer dan de grens op te zoeken, dat iets nog wel een verhaal vertelt, maar dat er ook nog wel wat layers onder kunnen en het ook op een andere manier geïnterpreteerd kan worden. Ik leun veel naar de eighties qua sounds en songwriting, maar qua boodschap probeer ik er wel wat vager in te zijn zodat het niet heel erg straight forward liefdesliedjes zijn. Terwijl het dat vaak wel zijn, maar net wat anders verpakt.”

Popronde Almere (2016) door Lisa Boels

Waar droomde je van toen je meedeed aan Popronde vijf jaar geleden?
“Dat is eigenlijk nog steeds hetzelfde als nu: ik wil mijzelf ontwikkelen, ik wil muziek uitbrengen en steeds een stapje erbij, dat vind ik heel fijn. Ik heb nooit de ambitie gehad om beroemd te worden. Ik wil juist beter worden in instrumenten en in producties. Als ik daar dan mee kan optreden en steeds wat meer mensen bereik, dan vind ik dat vet. Ik kom uit luisterpubliek en ga nu meer naar danspubliek, dus ik moet nog uitvinden hoe dat werkt, maar het zou heel tof zijn als mensen heerlijk gaan dansen.”

Inmiddels geef je workshops voor Ableton en produceer je je eigen muziek. Allemaal self-taught?
“Ja, eigenlijk ben ik thuis al begonnen met andere software om dingen op te nemen. Op een gegeven moment ben ik naar Logic gegaan omdat het standaard op de Mac staat. Zo’n zes jaar geleden heb ik Ableton geleerd en daar ben ik nooit meer uitgegaan. Het werkt gewoon heel fijn. Op school heb ik er wel iets les in gekregen, maar je moet dan nog wel echt uren maken om het onder de knie te krijgen. Dat is nu hetzelfde met produceren. Het is echt bizar veel doen en dan word je goed, hetzelfde als met een instrument natuurlijk. Ik denk dat ik 80% van m’n nieuwe plaat heb geproduceerd. Eén track heb ik samen met anderen gemaakt en ik heb wat geschreven met de toetsenist van Kraak en Smaak, maar het meeste heb ik zelf gedaan.”

Welke rol heeft Popronde gespeeld in het waarmaken van je droom om een stap verder te gaan?
“Popronde was sowieso super intens. Ik denk dat iedereen dat wel vind. Je gaat echt door pieken en dalen, soms sta je voor een lege zaal en soms heb je superleuk publiek. Ik weet nog wel dat wij naar Oss gingen, we hadden echt geen idee, geen verwachtingen. Toen kwamen we ineens in een mega popzaal wat we totaal niet hadden verwacht. We dachten aan een kroegje, maar het was echt heel goed geregeld, het geluid was fijn en er was best wel veel publiek dus we waren echt verbaasd. Dat zijn dan echt leuke dingen, maar soms heb je echt een vreselijke show. Daar leer je ook wel heel veel van, dan voelt het soms als een repetitie en probeer je er toch nog een goede draai aan te geven. Het is echt kilometers maken en je kan veel uitproberen en experimenteren.”

Wat is je het meeste bijgebleven van Popronde?
“In Den Bosch hadden we een hele vette show. Dat was in een soort theater en het is wel grappig hoe ik toen werd aangekondigd. Die mevrouw zei Pin in plaats van PYN, we hadden al tien keer uitgelegd dat het PYN alsin Pien was, maar dat kwam er niet in. Dus iedereen kwam daarna ‘Kan ik pinnen?’.. Maar ik weet niet, iedere show was al een avontuur op zich. Dat maakt het rondje wel af, dat je van alles wat hebt. Ik vond het super gezellig om zo op tour te gaan. Het heeft mij ook wel geleerd dat ik niet per se het type ben dat zeventien shows wil spelen door het hele land. Ik denk dat mijn muziek zich daar ook niet helemaal voor leent. Dat is anders dan met een band, als je een vuige band hebt zet je die wel overal neer, maar bij mij is dat iets moelijker. Ik ben misschien ook niet zo’n tourmonster zoals andere bands dat wel zijn: van we moeten spelen, we moeten touren. Ik ben er juist achter gekomen dat ik liever wat specifieke shows heb om naar toe te werken of misschien een tourtje van tien shows en dan gaan we weer wat anders doen.”

Popronde Almere (2016) door Lisa Boels

Je hebt een duidelijke branding met felle, vrolijke kleuren en een modisch tintje. Waar komt dat vandaan naast dat het bij je muziek past?
“Goeie vraag, dat is een beetje zo gegroeid, ik heb daar gewoon echt interesse in. Ik heb veel de Vogue gelezen en doe dat nog steeds, ik houd veel van analoge fotografie en fotografie in het algemeen, dus dan ga je er toch wel iets specifieker naar kijken. Ik vind het leuk om het altijd net een randje te geven en het als een soort kunstvorm te zien. Dat zie je denk ik wel terug, dat ik overal een bepaald stijltje in probeer te vinden en het in combinatie met mijn muziek een passend totaalplaatje wordt.”

Je hebt de afgelopen tijd veel geleerd. Wat zou je de PYN van vijf jaar geleden mee willen geven?
“Op je eigen kunnen durven te vertrouwen, want ik had toen altijd zoiets van ‘ik kan wel produceren, maar een producer moet het afmaken’. Maar dat had misschien helemaal niet gehoeven, ik had er zelf gewoon even doorheen moeten gaan en het moeten leren. Dat is wat ik het afgelopen jaar heb gedaan, heel veel uren gemaakt. De mix en master laat ik sowieso wel door iemand anders doen, omdat ik wil dat iemand anders er met nieuwe oren naar luistert, maar in principe het produceren zelf kan ik prima. Ik ben er naartoe gegroeid, toen was ik daar te bescheiden voor omdat ik dacht dat ik het niet kon.

En durven toegeven dat bepaalde dingen die standaard zijn, niet voor mij hoeven te zijn. Dat bepaalde bands bijvoorbeeld alleen maar op tour willen, is bij mij dus niet zo. Ik had het gevoel dat ik dat moest doen omdat het de geijkte paden zijn, maar ik heb daar nu meer schijt aan en doe het op mijn manier. Touren moet voor mij echt met een concept in een bepaalde periode en dan wil ik ook weer wat nieuws. Ik heb niet het geduld om bijvoorbeeld twee jaar hetzelfde te doen.”

Een leuk feitje:
“Ik heb schapen, drie bij m’n ouders in Friesland! Mijn eigen platenlabel heet My Sheep Records, dus dat is een referentie naar ze en ze houden mij ook altijd met de voetjes op de grond. Als ik bij ze ben is het altijd weer even back to basic. Ze heten Ella, Etta en Prince.”

Je grote inspiratiebronnen?
“Zeker, Ella Fitzgerald, Etta James en Prince: ik luister veel naar Prince, de melodieën die Ella Fitzgerald zingt zijn geniaal en de intentie en heftigheid van Etta James. Voor mijn nieuwe plaat heb ik mij veel laten inspireren door Madonna’s eerste plaat. Sheila E. is ook een heel groot inspiratiebron. Zij was eventjes het vriendinnetje van Prince, zijn percussioniste en drumster: een echte powervrouw. In de eighties had zij een grote solocarrière en twee jaar geleden heb ik haar in Alkmaar gezien, echt heel vet. En Donna Summer natuurlijk! In één van m’n nieuwe liedjes zit een referentie naar haar.”

Welke PYN gaan we over 5 jaar zien denk je?
“Ik heb nu alleen nog maar m’n debuutplaat, dus ik ga weer veel muziek maken, zowel draaien als livesets doen en dan hoop ik steeds weer een nieuwe kant van mijzelf te belichten. Bij The Rider was het nog wat jonger, speelser en ging het alle kanten op. Bij The Water EP was het duister, die heb ik er op een geven moment ook afgehaald omdat ik het achteraf toch niet voelde en die kant niet op wilde gaan. Alleen het nummer The Water staat nog online. En nu heb ik het idee dat ik aan het landen ben qua stijl, weet waar ik me in thuis voel en durf te zeggen wat ik nu doe, dat vond ik eerder ook lastig. Ik ga verder uitspitten waar ik nu mee bezig ben, er op voortborduren en experimenteren.”

Als afsluiter weer terug naar Popronde: stel je zou over je deelname van Popronde een liedje schrijven, wat zou dan de titel zijn?
“Hurricane.”

Cool! Die weet je snel.
“Ja, zo voelde het wel, als een soort wervelwind: super heftig, intens, maar ook heel veel geleerd.”

Ben jij ook zo nieuwsgierig geworden naar PYN’s nieuwe plaat? Houd haar social media in de gaten en in de tussentijd kan je alvast warmdraaien met haar muziek die tot nu toe is uitgebracht:

Naar welke artiest ben jij nieuwsgierig hoe het met diegene gaat? Laat het ons weten in de comments. We vinden het tof om van je te horen.