Met Boter bij de Vis naar Zee!

Nederpopduo ‘Boter bij de Vis’ bracht in het weekend van 22 juli – 25 juli hun rijdende vlot van hun studio in Arnhem naar de zee. Het vlot bestaat voor een groot deel uit flessenpost van 44 verschillende mensen die allemaal een brief schreven rondom het thema ‘ontsnappen’. Tijdens hun reis naar de zee kwamen ze langs een aantal van de Poprondesteden. Speciaal voor Popronde schreven ze een recap van het avontuur.

Ik weet nog dat we net vertrokken waren vanuit onze studio en dat we ons flessenpostvlot langs een groepje mensen trokken die bezig waren met het maken van trouwfoto’s. Een klein kindje wees naar ons. “Kijk! Kijk! Een rijdend schip! Hoe kan dat nou?” 
Vooral kinderen vonden het vlot bijzonder. Logisch ook, kinderen kunnen al snel meekomen met dingen die je niet elke dag ziet. De volwassenen wisten zich soms geen houding te geven. Na een paar blikken draaiden ze de hoofden om en gingen snel door met datgene waar ze mee bezig waren. 

Niet elke volwassene trouwens, vaak na wat aanmoediging, of toch spontaan, vroegen ze ons naar het verhaal achter deze scene. Twee mensen die een vlot met zich meetrekken, inclusief zeil, is niet iets wat je iedere dag ziet. Eerst legden we uit wat onze bedoeling was. Dat we een band zijn, dat we graag gebruik maken van andere kunstvormen bij onze nummers, dat dit vlot bij een van onze nummers is gemaakt. Dat het gaat over ontsnappen, dat de brieven van onze luisteraars zijn en dat we het grotendeels te voet naar de zee zouden brengen. Mensen vonden het mooi en origineel, maar meer kwam er niet echt uit.

Later probeerden we wat meer onze monden te houden en te vragen: 
“Wat denk jij dat dit is?” en “Wat zie jij hierin?” 

 

Een student in Utrecht noemde dat het leek of we van huis aan het wegvluchten waren, zoals een kind met een koffertje die de straat uitloopt in de veronderstelling nooit meer terug te komen. Met een echtpaar in Wageningen bespraken we dat je verwacht wanneer je een brief schrijft dat het ergens zal aankomen, dat de reis ergens stopt. Deze flessenpost zal voor altijd onderweg zijn en nooit écht ergens aankomen. Het zit voor altijd altijd gevangen in het vlot.

Een man in de tuin vlakbij het plaatsje Hekendorp vond het toch allemaal een beetje raar wat we aan het doen waren. Hij vertelde ons dat hij langs zijn huis wel vaker gekke dingen voorbij zag komen, maar dat hij dit nog nooit had gezien. Hij wilde net naar binnen lopen maar besloot om toch even te blijven zitten om verhaal te halen. Hij stelde ons allerlei vragen, hij leek het niet helemaal aan te nemen maar was toch nieuwsgierig. Later bedachten we: dit is wat kunst moet doen. Het moet ineens je leven binnendringen, je aandacht trekken, je ritme een beetje verstoren en je het liefst achterlaten met een kleine sprankel die je niet helemaal kunt plaatsen. Een kleine verrijking van je dagelijkse leven. 

 

 

We hebben nog veel meer dingen meegemaakt. We spraken bijvoorbeeld toevallig de eigenaar van een gloednieuwe tattoo- en pierceshop, en besloten daarna een van hun eerste klanten te worden. We sloten vriendschap met een medewerker van de Subway in Gouda, maakten kennis met een man in Amerika via de facetime van zijn vriend en kregen in de buurt van Woerden een flesje lauwe Schultenbrau van twee leuke mensen. Het flesje werd geopend met behulp van ons vlot. Wat een veelzijdig ding is het ook. 

Maar het allerbeste was toch wel toen we bij de zee aankwamen. Het is moeilijk te omschrijven hoe het voelt als je met de flessenpost, geholpen door je familie en Marcel (mijn vriend) en Inge (Mariams vriendin), het laatste stukje de duinen over gaat en de zon daar boven de zee onder aan het gaan is. De golven waren perfect, de wind waaide zachtjes, het zand tussen onze vermoeide voeten… Daarna hebben we voor het eerst het nummer gespeeld voor een klein publiek. En zoals kunst de levens van de toeschouwers het liefst zou moeten verrijken, wisten we zeker: dit avontuur en de verhalen die mensen onderweg met ons deelden, hebben ons nummer verrijkt. We kunnen niet wachten om het te spelen tijdens Popronde.