Popronde Breda - Door de ogen van...

Jetty van Kooij

Popronde Breda 7 april 2022

Eindelijk weer een ‘normale’ Popronde. In Breda, my hometown. Zonder stoelen en zonder QR codes. Gewoon weer van kroegje naar kroegje struinen. Het vieze weer weerhoudt mij en mijn vrienden niet, we hebben er zin in! Bij het gezellige lunchcafé ‘In Kannen en Kruiken’ komen we langzaam op gang met KY. Ik had hem al gezien in Rotterdam. Dit mogen mijn vrienden niet missen. KY. vertelde dat hij tot 2 dagen ervoor zijn stem kwijt was. Gelukkig is die nu weer aardig op niveau, nog steeds heel breekbaar en adembenemend mooi. Na een Lellebel bier naar binnen gewerkt te hebben, snellen we door naar Café Lievense. 

Minor Citizen doet daar de aftrap en scoort meteen. Met groovende gitaren en vele ritmewisselingen door dit explosieve trio. Die in de verte doen denken aan System of a Down, Life of Agony en natuurlijk Queens of The Stone Age. De bassiste gaat zelf ook uit haar dak. Ze stapt van de verhoging af en springt net zo hard als het publiek. Op een gegeven moment beland ik zelf vooraan. De bassiste daagt mij en mijn vriendin uit voor een ‘dansje’. We bangen er flink op los met z’n allen. Wat een lol!

GIRLSGIRLSGIRLS - foto door Jessie Kamp

Door naar GIRLSGIRLSGIRLS in de wondere wereld van nachtclub Holy Moly. Ik zie ze nu voor de 3e keer. De laatste keer was in Rotterdam en daarvoor op de Popronde livestream. De zaal stroomt vol en blijft vol. Met hun vrolijke ‘skelterrock’ weten ze weer het publiek voor zich te winnen. 

Op naar de volgende bar die naast Café Lievense zit waar de stevige sound van SULTAN. de kroeg uit dendert. We kunnen het niet laten om nog even naar binnen te glippen. Gewoon omdat het kan. Wat een energiek geluid en samenspel. In Den Bosch was ik er ook al helemaal lyrisch over en het smaakt nog steeds naar meer. 

In de Big Belly Bar is Juan Juan gelukkig nog net bezig met de soundcheck. Achterin is nog een plek vrij voor ons allen. Het is erg gezellig. Misschien een beetje te want we kunnen de 2 gitaristen nauwelijks horen door het geroezemoes. Volgens Music Maker is hun muziek de liefdesbaby van The Velvet Underground en Mac Demarco in een Mexicaanse hangmat. Wat zou ik ze graag horen al liggend in mijn hangmat op het strand. Dream on…

Weer even terug naar Café Lievense. Max Poolman wil ik ook graag ‘delen’ met mijn vrienden. Dat was een goede zet. Want mijn plan A om even bij Max te kijken en daarna nog Son de Aqui mee te pikken valt in duigen, Max is te leuk, te innemend. Met zijn zware whiskeystem en breekbare liedjes weet hij ons allevijf beet te pakken. Op een gegeven moment besluiten we met z’n allen helemaal naar voren te gaan en zo te genieten van dit intieme bijna privéconcert. Dat er niet zoveel mensen zijn, deert Max totaal niet. Hij is zo blij en ‘humble’ dat we volledig opgaan in zijn muziek. Twee vrienden kopen nog zijn mooi vormgegeven EP en de laatste klant koopt er ook nog 1. In the pocket! Max bedankt ons allemaal met een glimlach van oor tot oor. En wij bedanken hem. Voor de muziek. Voor de emotie. Voor de gezelligheid. En die kent geen tijd. Rond 2.00uur ’s nachts rollen we de stad uit. Gewoon zoals het hoort!

 Max Poolman - foto door Jessie Kamp