Popronde Den Bosch - Door de ogen van...

Jetty van Kooij

Popronde Den Bosch

8 oktober 2021

Yes! Op naar mijn 2e Popronde. In Den Bosch op het terrein rondom de Verkadefabriek. Als vanouds weer racen van bandje naar bandje. Van de ene toffe locatie naar de andere nog hippere plek. Dit keer een Popronde zonder verplichte zitplaatsen. 

Opgewarmd door de high-school garagerock van MAYLEAF in het duistere café van het World Skate Center snellen we door naar SULTAN.. Die band staat hoog op mijn lijstje. Ze stellen zeker niet teleur. Met hun slepende gitaren en de quirky en foute 80’s poses van de bassist zie je dat deze gasten niet zonder muziek maken kunnen. Dat het intrinsiek hun bestaan zingeving geeft. En dat bevestigt de bassist met het nummer Love to dream. Geschreven omdat hij zich realiseerde tijdens zijn bijbaantje dat werken zijn leven niet moet beheersen. Dat hij moet blijven dromen en muziek maken. En ik adviseer ze ten zeerste om dat te blijven doen. Heerlijke muziek. Niet in een hokje te plaatsen. Groovy en emotioneel geladen. Het komt echt van ergens diep. 

Zo ook bij Max Poolman die in het café van Willem II zijn liefde voor Amerika, surfen en motorrijden niet onder stoelen of banken steekt. Met zijn cowboylaarzen, krullende bos surfhaar en zijn donkere warme whiskeystem en akoestische gitaar geeft hij hints naar Ben Harper, Jack Johnson en John Butler. Hij weet dezelfde intimiteit en unieke beleving te creëren zoals die heren dat in Paradiso ooit zo mooi deden. Ook de invloeden van Johnny Cash komen voorbij rollen als een denderende trein. Ik houd ervan. Na zijn afgebroken droomreis (vanwege corona) door Amerika en Mexico had hij ineens tijd in de lockdown voor een andere droom: het maken van EP. Die had hij dan ook vol trots tentoongesteld. Maar Max verloochend zijn geboorteland niet. Dark Waters gaat over het mooie aan imperfectie. Over de Nederlandse grauwe zee, het grijze strand en haar donkere winters. Dan surft Max gewoon door. Net zoals zijn gevoelige muziek en teksten dat doen.

Door naar Socks;SportsSocks. Die naam maakt je natuurlijk meteen nieuwsgierig. Het Werkwarenhuis is goed gevuld met publiek. Na een wat lange soundcheck komen ze traag op gang voor mijn gevoel. Desondanks knikt en deint het publiek lekker mee op deze indie muziek. Ze zingen zelfs al wat mee. Het geluid is alleen niet goed afgesteld, wat ons doet besluiten om naar de volgende indie-rockband Lucky Blue door te snellen. Met bijna ska-reggae achtige aanstekelijke en vrolijke deuntjes tot aan scheurende gitaarsolo’s hoor ik daar af en toe Rancid in. Waarvan ik de muziek in de jaren ’90 grijs heb gedraaid. 

Weer terug naar de Bossche Brouwers waar in het Café de Vaart de CLOUDSURFERS al staan opgesteld. In vol ornaat met de zorgvuldig door midden gesneden knalgele surfplank. Net zoals bij de Popronde in Nijmegen een paar weken ervoor. Daar zag ik ze bij Strandbar Stek spelen met op de achtergrond de stromende Waal. Toen zag ik ze al voor me in een overvolle zaal met pogoënd publiek. En zo geschiedde het vandaag. Aangeslingerd door hun eigen opzwepende nummers en een prettig gestoorde skater in het publiek (die later ietwat gevaarlijk gestoord blijkt als hij met de surfplank begint te gooien). Die surfplank krijgt uiteindelijk een andere bestemming als een surfdude ineens crowdsurfend óp die plank staat. Gedragen door het enthousiaste publiek. De band speelt vrolijk door en weet dat hun muziek de hoge golven erin houden. Aan het einde van hun set doen ze ‘nog 1 versje’. Net als toen bij Popronde Nijmegen. Die korte van Nirvana, genaamd ‘Tourette’s’. Nu kan ik er echt op losgaan in plaats van headbangend vanuit een luie strandstoel. Deze band heeft mijn hart gestolen. Wat een feestje!

Aangekomen bij Willem II voel ik de zware baslijnen al van de nu-metalband Frontstreet vanuit de grote zaal. Daar worden we blij van. Je ziet meteen dat deze mannen al voor hetere vuren hebben gestaan. Zoals in het voorprogramma van Limp Bizkit, Hollywood Undead en Crazy Town. Met gemak spelen ze hun, ietwat voorspelbare, riffs en overgangen. Je weet precies wanneer je kunt gaan springen of je headbang in moet zetten. Niet te ingewikkeld. Met hier en daar een dikke vette grunt. Lekker recht toe recht aan uit je dak gaan. Jump?! Jump?! Jump?!

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

Een bericht gedeeld door Frontstreet (@frontstreet_band)

Even pauze hoor. De Verkadefabriek van binnen en buiten aanschouwen. Wat een prachtlocatie. Waar ik 25 jaar geleden ooit een theatervoorstelling van Theatergroep Hollandia zag in deze toen braakliggende fabriek. Nu een bruisende stek bomvol geroezemoes van mensen. 

Door dit intermezzo komen we te laat bij DADA, dus lopen we door naar Cashmyra. In het bomvolle Café de Vaart lijkt de zangeres met haar stem en de rauwe punk met Nederlandse teksten haar luisteraars te boeien. Mij iets minder, eerlijk gezegd. Alhoewel die combinatie van punk en Nederlandse teksten wel uniek is. Misschien moet ik er aan wennen...

De 3 jonge punkers van Deveron daarentegen, spreken mij wel direct aan. De drummer hakt er gestructureerd op los. En de prettig gestoorde skater uit het publiek vliegt ook hier weer door het publiek en zwengelt weer een pogoe aan die niet meer stopt. Tot groot ongeloof van de band. Aan het einde heeft de zanger er gewoon geen woorden voor. Helemaal ‘overwhelmed’ dat het publiek zoveel gas gaf. Het is bijna aandoenlijk om te zien. Zo blij en tegelijkertijd op zijn ze. 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

Een bericht gedeeld door Deveron (@deveron.band)

Bij Kalaallit Nunaat vliegt de skater wederom door de zaal. Hij klimt in de palen zoals Eddie Vedder en vervolgens duikt hij het publiek in. Deze laatste band dendert flink door met hun noise rock. Leunend tegen de deur achter in de zaal, luisteren we gedwee de muziek aan. Te moe en nog een beetje apatisch en overprikkeld van een bomvolle zaal waar afstand houden al ver tot het verleden lijkt te horen. En gelukkig maar hoor! Ik wen er vast snel weer aan tijdens de Poprondes die ik nog op mijn lijstje heb staan. Rotterdam, Breda en Tilburg laat je horen!