Tips van selectiecommissie: Niek Hofstetter

Niek Hofstetter is mede-eigenaar en muzikaal geweten van platenlabel Subroutine Records, de platenmaatschappij die onder meer het werk uitgeeft van The Homesick, The Sweet Release Of Death, Apneu, Global Charming, Personal Trainer en The Avonden. Hofstetter schreef eerder weleens over muziek voor Gonzo (Circus), KindaMuzik.net, De Groene Amsterdammer en de VeraKrant. Daarnaast gaf hij college over Nederlandse Popgeschiedenis aan de RuG en vandaag geeft deze 'doorgaans stille genieter', zoals hij het zelf zegt, ons drie niet-te-missen-Popronde-tips. 

Combo Qazam
Combo Qazam had ik graag willen zien tijdens de afgelopen editie van Le Mini Who?, maar toen stond er een lange rij voor de deur van Brouwerij Oproer. Dus tijdens Popronde hoop ik op een herkansing. Want Combo Qazam maakt gitaarnoise, zoals de bands rondom het Touch & Go-label - destijds hét label voor avontuurlijke gitaarnoise - dat in de jaren negentig maakten. Ook Combo Qazam vult de spannende songs met veel boeiende gitaren en kijkt niet op een maatwisseling meer of minder. Net als gave bands als Slint, June of 44 en Seam dat deden, brengt Combo Qazam geen muziek voor de massa, maar wel muziek waar een grote groep liefhebbers warm voor loopt. Liefhebbers zoals ik. 

nobuka
Waar ik naar uitkijk is de sfeervolle en filmische ambient van nobuka. Want hij heeft die mooie en meeslepende soundscapes die de ambient van Loscil, Biosphere of de grote Brian Eno ook in zich hebben. Net als die voorbeelden, neemt de sound van nobuka je ook graag aan de hand mee, richting het onbekende. Telkens ontvouwt zich een nieuw landschap, een nieuw avontuur. Heerlijk om te ondergaan. En in deze tijden van concerten-met-anderhalve-meter-afstand is er nauwelijks iets fijner dan schitterende, gelaagde klanktapijten over je heen te laten rollen, terwijl je op je stoeltje moet zitten.

Mo Bedick
Naast het feit dat de band is vernoemd naar één van mijn favoriete boeken, is Mo Bedick ook de band die hoop te kunnen zien tijdens de Popronde. Want hun speelse en onbevangen indiepop is iets wat je Popronde-avond dat beetje extra kleur kan geven. De in reverb gedompelde songs en de oneindig dromerige gitaarlijntjes, waar de prima EP Sicko bol van staat, passen perfect in het bekende geluid dat veelvuldig via het altijd hippe Carpark Records verschijnt. Live kan dat boeiend uitpakken, want de slackers van Mo Bedick zijn wars van het binnen de lijntjes kleuren. Bij dat soort shows kan het alle kanten opschieten, en uiteraard ook de goede. En als dat gebeurt, dan was je erbij.